Ufuk Nazım - Süzgün

Süzgün bir gülümseme.
Gözyaşlarıyla bezenmiş;
Yüzündeki çizgiler.
Işıl ışıl aydınlanmış;
Göçebe bir tebessüm,
Asılmış kalmış yüzünde.
Yabanıl bir şarkı;
Mırıldandı diyaframdan.
Bahardan diri;
Göğüsleriyle,
Derin bir iç çekti. Göğe döndü yüzünü;
Sınırsız dolanan aya,
İmrendi.
Ve azaplı uykulardan;
Uyanır gibi ürperdi.
Kuşlarla daha özgür;
Gecenin ıssızlığı,
Daha çekilirdi.
Sızdı geceye;
Derin bir uykuya daldı.