Ufuk Nazım - Sürgün

Sende bilirsin
Dünyada bir sürgündür insan
Göçlerle savrulan
Savruldukça arsızlaşan
Bir sürgün.

Bir şey daha
Ne zaman düştü ilk damla
Gözlerindeki pınardan bilmem
Ama unutma azaldıkça göz yaşın
Eksilir merhametin.

Sürgünler ağlar
Sen ağlama acıdan
Çık boş sokaklara ve bağır
Anlamasalarda duyacaklar
Senin yaralı çığlıklarını.