Ufuk Nazım - Sonsuzluğun Güneşle Gülümseyen Tezahürü

Rakı içiyordun,
Türkü söylüyordun,
Sonra susuyordun susuyordun.
Kaçtın bir ömür boyu
Arkandan gelen geçmişinden.
Kafandaki tutsak sevginin acısıyla
Ağıtlar yaktın zaman zaman.
Yalnızlığınla kaldın gene
Gene yalnızlığın güvertesindesin.
Üzülme ufuk okyanus sınırsız,
Güneşin vefalı
Ve sen küçük değilsin bedenin kadar,
Beynin sonsuz.
Ve ufkunda gülümseyen
Bir güneşin var.