Ezilen yapraklara benzer
Her sonbaharda hüznümüz
Bir rüyaydı
Belkide çok uzaktı.
Umudumuza sebep
Aşılması zor uzaklıklardı.
Her sonbahar gibi
Uzaklar düştü aklımıza
Düştük içine
Sararan dünyanın.
Kelimeler aradik
Hüznümüzü anlatmaya
Denizler çikti karşımıza
Renkleri gri,
Nehirleri içine alamayan
Yüksek denizler
Sustuk ilkin
Sonra açıp avuçlarımızı
Avuç avuç taşıdık
Hüzün nehirlerini
Şiir şiir karıştık denizlere.