Ufuk Nazım - Siyaba'ya

Siyaba yasşamın içinde emek
Kavganın içinde gülüş
Aşkın içinde asiydi...
Yaktıkları gün bütün geçmişini
Bir kurşun gibiydi gözleri
Sahteliklerin içinde
Sade bir gerçekti o...
Kimseyi anlamamış sanılan
Ama kimsenin anlayamadığı bir yiğitti...
Kalleş bir dönemin içinde
Kaybolan çocukluk gülüşümüzdü
Yaşamımızın bütün kokulu baharatlarını
Tadını tuzunuda götürmüştü...
Sessizlik içinde sabrımız eridi
Bilinmezliğin içinde
Zalimlerin elindemi kaldın
Onun gibi bir sevgi seline
Hangi zulüm bent çekebilirdiki
Siyaba kayboldu
Zamanın içinde
Sesini gülüşünü ve gençliğini
Neden ve nasıl çaldılar?
Soruların içinde yıllar unutuldu Yüzü soldu resimlerde
Sesinin sıcaklığı soğudu
Hatıralarımızın içinde...
Ama onun gülüşü
Hala çakılıdır yüzümüze
Zulmün kalleş suratına gülen
Iki güneş gibi gözü
Hala bizim gözlerimizin içinde parlıyor
Unutturulmak istenen erdemleri
Yüreğimizde çarpıyor
Emeğin nasırıyla sertleşmiş yumruğu
Avuçlarımızda hala saklıdır
Ey zalim her kimsen
Faşizmin gölgesinde sığındığn o saçak
Sana bir gün mezar olacak
Unutmadık unutmayacağız
Ve bir gün zulmünün hesabını soracağız...
Rüzgarın gölgesidir Siyaba
Bir cumartesi günu firtinalarla boranlarla
Ve tayfunlarla Cumartesi Annelerinin avuclarindan
Yeniden dogacak
Zulmün sahte ışıklarını söndürmek için...