Aralar
Uzun soluklanmalar
Kendimizi unutmaya yarayan
Sefalet durakları.
Anlamsız uzlaşılar
Ve saçma sonuçların yarttıgı
Sonsuz melankoli.
İnsanlık buhranının çagında
Kendimizi hic aramadan
Ekranlarda bulmuş gibi yaparak
Ufakta olsa bir paranın
Koşesine takılıp
İç cekerek yok olmak.
Yaşananlar ne kadar iyi
Ve bu iyiligin olcusu nedir?
Gelişimler zihnimizde
Kara delikler yaratırken
Ve bizi yaratan her şey
Filim şeritleriyle birlikte
Karanlıga gomulurken
Bu sonsuzcasina sanılan
Tuketimin sonu yaklaşmakta
En azından beyinlerimiz
İmajlar ve kavramlar karmaşasında
İşlevselligini yitirmek uzere.