Ufuk Nazım - Satori

Aydınlanıyordu karanlık
Karanlık korkuyordu
İçinde dolanan
Ateş böceğinden.
Sonsuz karanlıkta
Bir nokta olsada
Işıyordu
Ateş böceği.
Ve varıyordu farkına
Karanlığın.
Ve gül daha kırmızıydı
Ağaçlar daha yeşil
Nehirler daha berraktı
Gerçekti ulaştığı Saf yalınsız gerçek.
Sevgisi gerçekti
Kendinceydi yaşam
Sahip olunması
Gereken değildi.
Akmalıydı
Takılmadan
Yalaklara
Saçarak yaşamı etrafına
Akmalıydı
Ulaşmalıydı kendine
Benindeki gerçeğe
Aydınlanan bugününe.