Ufuk Nazım - Şaşma

Şaşma o kadar
Binlerce
Bakış açısı saklayan
Binlerce köşeli
Bir evdir
Dünyanın tepesinde.
Her köşesinde
Binlerce pencere...
Önce tırtıllar uyanır
Bu evde
Hisleriyle süzerler dünyayı.
Hislerle beslenip
Kusarlar içselleşen herşeylerini. Sonra kapanırlar
Kendi ördükleri kozanın içine.
Başkalaşırlar
Her kaygıları bir renk olur...
İşte o pencerelerden yayılırlar
Dünyanın dört bir yanına
Birbirlerinden habersiz...
İşte biz o kelebeklerdeniz
Yıllarca kendi içimize kapandık.
Dertlerimiz döndü renklere;
Ve işte karşılaştık
Rüzgarın gölgesinin içinde
Ruhun gökkuşağında.