Ufuk Nazım - Hüzünbaz

Sen;
Hani o,
Müthiş acının,
Hüzün baz çocuğu.
Büyüdün;
Hüzünlü bir güzel oldun.
Ve yüreğimi çalıp;
Hüznünle boğdun.
Kalbini kırmışım meğer;
Nerden bilirdim ki,
Sen konuşurken;
Susmam,
Ve o güzel gözlerinde,
Batmam yetermiş.
Nerden bilirdim ufkum.