Ufuk Nazım - Halkın Yongaları

Kendini yonttun yıllarca ey halk
Yongalarından harlandı ocaklarımız
Kazanlarımız kaynarken
Arka mahallelerinde şehirlerin
Ayazda titriyordun.

Seni bir Ramazanlarda çadırlar
Birde mitinglerde Sosyalistler anardı
Ama sen neydin ki?
Acep zayıf kuru bir ihtiyar mı?
Yada elleri boyalı kara kuru bir çocuk mu?
Zihnimizde halk eridi
Bireysel düşlerimizde
Kitlesel hülyalardan uzak
Kişisel kurtuluşlara uzayan
Rüyalar kurduk yaşımızdan büyük.

Ve şiirlerimizde halk
Nostaljik çikolata parçacıklarıydı
Kendini zengin sanan yoksulllara
Acı sever bir tatla
Vicdanlarını kendileri için sızlattık.