Ufuk Nazım - Gönlüme

Rüzgarla esiyor;
Gönlüme gönlüme.
Kıvrım kıvrım,
Eritiyor teninde.
Dilsiz, kör, sağır ediyor.
Buram buram kokuyor.
En güzel çiçeklerin;
Tükenmeyen dilinden,
Binlerce name söylüyor.
Bilmiyor bilmeyecek,
Geçip gidecek.
Bir fırtına gibi;
Silip süpürecek.
Anaforlarla büyüyüp;
Yıkacak aşktan kaleleri.
Durdurup yürekleri,
Boğulacak anaforunda.