Bir oyun başlıyordu sahnede
Işıklar,makyajlar,alkışlar
Ve gölgelerin içinde...
Başlıyan bir yaşamdı yada
Yalın bir umudun
Zahiri yanılsamalarıydı...
Bir ben gördüm uçuşunu
O beyaz kuşun doğudan yükselişini
Ve sahneden kayan ışığını...
Mouroise Béjart
Zerdüştün ateşini üflüyordu
Elleri yalıma kesmişken...
Ve bir Kürt sofiydi
Yolunu kesen
Sanrıların dindiği vakit...
Ölüme inattı dansı
Yedi yaşında kaybettiği annesini
Yeniden bulmaktı derdi...
Sahnede ışıkların
Söndüğü vakitti
Kes sesinden sonra...
Ölumden korkmadan gidiyordu
Ve dilinden bir cumle alazlanıyordu
Her insan zamanında ölür...