Uzun bir kisdan sonra yine baharla acildi pencerelerimiz cicekli sokaklara
Dunden bugune uzayan bu guzel sokaklarda
Surecek pembe ciceklerin saltanati belki iki hafta belki daha az
Yaslarina aldirmadan sevinecek herkes
Kendi dunyalarinin kesmekesini unutarak
Hulyalara dalacaklar uzaklarin cennet mekanlarina imrenmeden
O gunu yasiyacaklar essiz ve emsalsiz bir an gibi kaziyacaklar beyinlerine
Dusmeden karincanin vesvesine bu kriz ortminda
Guneyli agustos bocekleri gibi tingirdatacaklar sazlarini
Sonrasi malum bildiginiz hikaye gibi bitmiyor tabi
Buralarda kisin kimse olmuyor sokaklarda acliktan yada soguktan
Yasam daha uzun diger kitlardan ve daha yavas
Uzarken grilikleri yalnizliklarinin icinden kopekleriyle kacan
Bu insanlar coktan gocmus gibiler baska dunyalara
Ama yasamislar dolu bir omuru tatillerle taclandirarak...