Ufuk Nazım - Bahoz (Fırtına)

Yirtiliyordu gok beyninde
Celiskilerden simsekler savkiyordu
Isil isil gozlerinden
Ogrenci yurtlarinda ogrenmisti
Kacak elektirkle yemek yapmayi
Kacak cay demlemeyi
Ve kitaplarla kendine ulasip
Yurdunu sevmeyi...
Firtinalar ekilmistir bir kez
Dusun ufuklarinin enginligine
Girdigi anafor onuda yutacaktir
Lakin hal boyledir Cemal...
Kantinler anfiler yurtlar
Binlerce yillik bir agacin
Dilsiz huznune vurlmustur Cemal... Bahoz sana zincirler vurulamaz
Dar gelir sehirler sana Bahoz.
Kirilsada boynun gencliginin icinde
Dar gelir duvarlar sana Bahoz.
Senin irkindan degil firtinali gozlerin
Insanligindan gelir.
Yirtilan bu karanlik ufuk
Bu gunesli gun ve cicekler
Senin sevgi dolu kalbin gibidir...
Canavar canavari dogurur
Baski savasi getirir
Savasta hersey ufalir
Ne kadarda ufalacaksin icinde savasin
Gencligin cikmazlarda savasa zorlanmasaydi
Senin dilinden yepyeni dunyalar dogacakti Bahoz...