Turgut Baki - Yitik Zaman Hikayeleri -III

kurşun bir kalemden
gümüş bir levhaya
cam heceler dökülürken kristal parlaklığıyla

billur bir ses duyulur geceden

bir ses ki

vakit geldi diyor
haydi durma

ya şimdi ya bir daha belki asla

ve hiç tereddütsüz

birinin beni düşlediğini düşleyerek

uzanıyorum gecenin koynuna

sensiz bir sabaha uyanmamak üzere

ne olur bu kez beni yalnız koyma