Turgut Baki - Yanıyorum

ta eskilerden bir günce geçti elime
ve satır aralarına saklı bir yaşam ilişti gözüme

biraz ondan
biraz eski anılardan
buruk bir tat süzüldü kaleme

gençlik bu
henüz on sekizinde yoktum
vatan kurtaran kahraman edaları da
çöreklenmemişti kimliğime

hafiften ideallerim yok da değildi hani

sonra saygıdeğer büyüklerim buyurdu
sokak aralarında mahkemeler kuruldu
verdik kararımızı çıktık yola

sözüm ona yenip karanlığı
aydınlıkla buluşacak
yeni bir dünya kurup
mutlu olacaktık

ilk ödediğimiz bedel bizdik
önce biz bizden vazgeçtik

yüreklerimizi kelepçelemiş
düşlerimizi vurmuştuk

sanırım biz artık idealist olmuştuk

bireysel mutluluklarımızı unutup
toplumsal mutluluğumuzun
hayallerini kurmuştuk

aşk bize küsmemişti ama
biz aşka düşman olmuştuk

ideallerimize uzanan yolda
morfin değil miydi aşk___________

kozalarında katletmiştik kelebekleri
yüreğimizde pırpır etmesiler diye

_______________________________

her gün yitirdikçe içimizden birilerini
ve çırpındıkça gömülüverince karanlığa
fark ettim ki _____

yoktu aslında birbirimizden farkımız
ama biz _______

evet biz var ya biz______________

sonra gördüm ki en az bizim kadar kararlı
en az bizim kadar idealisttiniz

aydınlık olacaksa sizsiz olmazdı

mutlu bir dünya
tek başına kurulmazdı

ve bir gün ne ilginçtir ki
sizden biri gözüme ilişti

ve o an katliamlardan arda kalmış son koza
yüreğimde kelebeğe dönüştü

ne zormuş insanın kendiyle kavgası
ve ne zormuş şahlanmış bir yüreğe gem vurmaya çalışması

dostum değildin ama
düşman da değildik hani

bir başka savaştı yaşanan aramızda
başka bir kavga
gizli bir tat

bir yanda sen
bir yanda ben

bir yanda yüreğim
bir yanda mantığım

doğru olamaz tüm bunlar
sanırım ertelemeliyim

derken

ardın sıra geçti yıllar
ve nice dört nala baharlar

oysa şimdi
ne çehrenden bir resim var usumda
ne de sesinden

şimdi ben

sonuçsuz ideallerin____

boş çıkan umutların____

ve ertelenmişliklerimin ardından

yanmasam da

senin için hala yanıyorum

biliyor musun__________