Turgut Baki - Umut Bu

hüzünlü bir resim düşle bana dair

yokluğun
öksüz bir çocuk burukluğudur

kimsesizliğim
gölgesi kumlara vuran yağmur bulutudur gözlerimde

belki bir gün senli umutlarım

gök kuşağı olur bende

ve belki bir gün

bir çift güvercin gibi süzülürüz
aşk denilen o sonsuz mavilikte

umut bu
neden olmasın