Turgut Baki - Sensizlik Öldürmüyormuş..!

şimdi sen
her gidişinde olduğu gibi
ardına bakmadan öylece gittin ya;

bil ki bu kez döndüğünde ben olmayacağım

eminim şaşıracaksın

bu kez seni beklemediğim
ve yalnızlığımı da alıp yanımda götürmediğim için

öylece ardımda bıraktığım yalnızlığımı
yağmalanmış bulacaksın üstelik

daha bir şaşıracaksın

öylece bakakalacaksın

'sen gittin gideli
takvimler aynı tarihte asılı kaldı
ben yine bıraktığın yerdeyim' diye başlayan
notlar olmayacak

'baharlar doğacak birazdan kara kışın kalktığı topraklardan
oysa sensiz baharı neyleyim ben? ' diye karalanmış satırlar da

'uzanıp gecenin koynuna
yıldızların değil de
gözlerinin hayalinde sabahlamak var ya' diye başlayan
o mektubu da unut gitsin

şimdi gözlerini bile hatırlamıyorum çünkü

her sabah sensizliğe uyanmak
ölümün soğuk kucağında uyanmak gibi değil artık

'bahara adanmış bu sevda kış ortasında mı bitmeliydi? ' de demiyorum

içimdeki tüm denizler durgun şimdi
yokluğuna çığlık atmıyor martılar

sükunetin o dayanılmaz hafifliğiyle sarhoşum

hiçbirşey hissetmiyorum artık
hiç - bir - şey!

ne zaman ki kurtarabildim kendimi
gözlerinin esaretinden
işte o an anladım ki
seninle düz bildiğim tüm yollar hep yokuşmuş

yalnızlığa demirlenmiş gemiler gibi
sensizliğin limanında beklerken
boşuna yıpranmışım

çıkmadık candan ümit kesilmezmiş ya!
doğruymuş

umut besleyebilmek güzelmiş yarına
umut besleyebilmek güzelmiş kendi adına

işte yine küçük bir serçe edasıyla
atmaya başladı yüreğim şükür

şükür kurtulabildim gözlerinin esaretinden

şimdi öfkeyle rüzgarın eteklerine fırtınaları doldurup
savursan da ardımdan
nafile

senli yangınlardan arda kalan
küllerime daha bir sahibim şimdi

elimde bana kalandan
kendimi yeniden yaratmam an meselesi
bil

bil ve benden uzak dur!


bir kez silkinip kalktıktan sonra

sensizlik öldürmüyormuş
artık biliyorum

öleceksem bu kez yazgımdan olacak
seni özlemekten değil

huzurla kapatıyorum artık
uykuya hasret gözlerimi
ve güneşin sıcaklığıyla gülümsüyorum güne

ve günler ki
nice umut dolu
yeni günlere gebe

merhaba hayat!
ben döndüm