ben kendimi bildim bileli
yalnızdım
kimsesizdim
yaşam umanında
bazen bensizdim
yalnızlığımı yorgan yapıp
sensiz gecelerdeki üşümelerime
senli düşlerin sıcaklığına sığınırdım
eminim bilirdin
ama umarsızdın
ve ben çaresizdim çoğu zaman
fark edişin adına
haykırmak istediğimde
ilmik, ilmik düğümlenmiş
senli kelimeler
sıkardı boğazımı
gecenin ve gündüzün tanığı
şafakla soluklanırdım
umutlanırdım
ama her seferinde
kabusum geceler
kalırdı elimde