bu gece
kız kulesine bakan o köhne meyhane de içtim
tek başıma
güya dönüşümü kutlayacaktık bu gece
senin olman gereken sandalye boştu
ama kadehin yerli yerindeydi
tıpkı düşlediğimiz gibi
kırmızı bir karanfil
yana bir mumda öyle
bu gece kız kulesine bakan o köhne meyhane de içtim
tek başıma
sen yoktun
dönüşüm içimi acıttı bu gece
kadehime
ha bire ayrılık nağmeleri döküldü
maestronun kırık kemanından
bir kadeh
bir kadeh
ve her an çıkıp geliverirsin umuduyla
bir kadeh daha derken
çürümeye direnen batık bir gemi gibi
vurdu gecemin başıboş sularına
özleminin yüreğime yığılan yükü
sevdan dilimde
koyu lacivert bir türkü
gözlerim kapıda
seni bekledim tüm gece
ama yoktun
her zaman olduğu gibi
bu gece kız kulesine bakan o köhne meyhane de içtim
tek başıma