gönlümde
sevincin
hüznün
öfkenin
coşkun pınarlarının çağladığı
dağların türküsünün
karlı kayın ormanlı nakaratların
dilimden düşmediği
gülümseyen her günde
yaşamın sevincini öptüğüm
on sekiz yaşımın
deli başımın çağı değil bu çağ
lakin içimdeki çocuk
hala hırçın
hala deli
değiştiremediği dünyaya
hala öfkeli
ve hala umutlu inadına
bir de sen
hiç olmayan
olmayacak sandığım sevda çiçeği
kalemimde birikmiş özlemlerin
karanfil fırtınasısın sen
ama yine düşlerimde
özlemlerimdesin yazık ki
neden gerçeklik bu kadar uzak ki bana
sevdaya tövbeli mi doğmuşum yoksa
öyleyse neden yüreğim acır böyle
ve neden kalemimde tüketemediğim sevda sözcükleri hala
bir bilen beri gelsin ne olur
.