Turan Özdemir - Yalnızım...

Bugün yalnızım yine
Bir sağa,
Bir sola savrulurum.
Düşünselliğim içerisinde
Kavrulup dururum.
Ya anlayamıyorum,
Yada anlatamıyorum
Kendimi insancıklara...
Halbuki,
Sevmek isterim.
Sevilmek isterim.
Tüm insanca duyguları
Paylaşmak isterim.
Çıkarsız, hilesiz, hurdasız,
Namertlik üzerine kurulmayan
Bir hayat yaşamak isterim.
Ama nafile...
Tüm bu iyi niyetleri
Aptallık olarak görüp gülenler,
Kendi aptallıklarına güldüklerinin
Farkında bile değiller.
Yazık,
Yazık ki ne yazık... Tüm insancıkların
Yüzüne haykırıyorum işte;
Uyanın be,
Uyanın artık
Bu gaflet uykusundan.
Ne bu vurdum duymazlık?
Ne bu öfke?
Ne bu şiddet ?
Ne bu üçkağıtçılık, pezevenklik, namertlik?
Ve de kendini bilmezlik?
Bir kere olsun
Sorun kendinize;
Ben neyim? neciyim? kimim?
Niye yaşıyorum? Diye.
Cevabınız hazırdır bilirim,
İnsanım, adım falanca...
Afferim
Afferim...
On üzerinden 0 sana!
Of...
Of ki ne of...
Yanlızlığım yeter artar bana...