Tuğrul Keskin - Kan Taneleri

KAN TANELERİ

gelip oturuyor düşlerime bir yazla turnalar
bütün düşündüklerim geliyor aklıma
bu akşam hüznü zehirliyor artık beni
kar yağıyor, kocaman bir kan lekesi olarak

seni sevdiğimden söz ediyorum herkese
kırlangıçlar gidiyor bir ırmak devrilip gidiyor
o çocuk yüzlerce fotoğraftan çıkıp gidiyor
sessizce bakıyorum, orada bir begonya soluyor

ve halkım diyorum, solgun geçmişim benim

söylüyorum, iki cihanda mutsuzum, insanım
tenhalaşıyorum bir yılan ıslığına dönüşüyor sesler pencerem kırılıyor,işte, armağan diyorum sana
savrulup düşen kan taneleri, konuk olduğun kalbim

sonra Brecht okuyorum yeniden gecenin aydınlık yüzünü

gözlerim oyuluyor bir kan çukuruna itiliyorum
bonolar aldatıyor hep beni bildiğim tüm hesaplar
dikenlerin içinden denize doğru yürüyorum
yasaklıyorum seni kendime, bütün lirik şiirleri de.

nefesimi gizliyorum hohladıkça aynalar kırılıyor
yol kıyısındaki bütün ağaçlara anlatıyorum bunları
bir giyotinden söz ediyorum, yok olan çocuklardan
birileri geliyor, birileri daha, birileri geliyor

kalbim, usan artık bu acıdan ve öldür kendini...