Tuğba Kesmen - Yağmurlu bir İstanbul'du yüzün

Yağmurlu bir İstanbul'du yüzün
Bakışlarında saklı bütün hikâyen
Anlam veremem yanındayken kaçışıma
İnadına seni böyle severken

Sen gelince saatler durmalı anladım
Bir şeyler söylemelisin sebepli sebepsiz
Nöbetleri başlarken alışkanlıklarımın
Konuşurum işte bende yerli yersiz

Tavrının sersemliğinde bu kalbim
En güzel sözler senle başlıyor
Merakların zirvesinde yine yüreğim
Senin yokluğunda gün bitiyor

Nasıl bir sakinlik varlığında saran
İçimde fırtınalar coşarken
Cesaretim yok tek bir lafa inan Hatta böyle kendimden eminken

İçli şarkılar dinlemeliyiz daha
Anlatmalıyım beni yaralayanları
Şiirler yazmalıyım sana
Sonu ayrılıklar olmamalı'

Sabredişimsin neden bilmem
Öğütüyorum bütün gurur hislerimi
Asiliğimi bir asilikle törpülerken
Yok, ediyorum büsbütün engelleri

Bir şey söyle öfkelen istersen
Ama bir şey söyle gönlüm bir kere duymalı
Sonum olacak kalbimdeki bekleyen
Senli ya da sensiz yaşamalıyım hayatı'