Tuba Gürdere - Kitap Gibi

Kitap gibi severiz içimizden bazen tüm herşeyi.
Dokunamadan özüne ,sözsüz dokunur gibi içinden.
Bir yaşama içinden dokunur veya içinden kendimizi okur gibi.
Bir yaşamı içinden okur veya içinden kendimize dokunur gibi.
Bir çocuğun, kendi masalını okuması veya içinden binbir gerçekliğe ulaşması gibi.
Henüz tarihe yazılmamış bir roman ve yalnızca kalpten duyulan ayrıntıda saklı olan bir eseri okur gibi.
Bilinmez bir şairin, bin yıllık şiirinden kendine dokunur gibi.
Bir kitap dinleriz bazen, içindeki sözlerden sevginin özüne ulaşır gibi.
Bir kitap dinleriz bazen , sözler susar, duyuşun en derin sesi gibi.
En bilinmez bir kitabın, en bilinir kısmına yalnızca tek bilenin ulaşması gibi.
Bilinmezlik zaman yazımı, okumak aşka varması gibi.
Öz bir cümleye söz katar,özden söz olur özümüze gibi.
Dokunur gibi henüz yazmadan duyulan ve duyduğunda yaşama ve aydınlığa bakış olmak gibi.
Düşünce bir kitaptır.
Bir sonraki noktadan özümüze yansır gibi.
Kainatın kitabından ve bir duadan en özel duyuşlara kabul olur gibi.
Susmak gibi sessizce , kitap gibi severiz içimizden tüm herşeyi.
Bazen okunuştan öte dokunuştur ve okuyabilmek kendini kendinden öte.
Düşün ki; hani bir kitabı okurken bir sonraki sayfa özüne ulaştırır içinden.
Kendine ulaşırsın duyumsadıkça ve okudukça dokunuruz kendimize gibi. Henüz açılmamış bir sonraki sayfada anlamlarımız.
Ve anlam olmak ulaştıkça kendimize, bir manadan öte.
Bir cümle öyle derindir ki hissetmek kendini bir an açılmamış sayfadan yaşama dokunuşunun duyuşu gibi.
Öyle olmalı ki ulaştığın ve daima varolabildiğin özüne,sözünün özüne ererek gülümseyerek yürekten gibi.

Bir an okunup geçilen en anlamlı cümle olmak gibi herbiri kelimelerimiz.
Şiir olmalı yaşarken, en özel duyuşlardan dokunulması gibi içimize.
Yaşama dokunmak içimizden.
En derin sözün yansıması ve sözde ki özün duyuşu olmak, yaşam katmak gibi.
Cümle arası boşluk olmak sonrası tamamlanmaya ayrıcalıklı her söz gibi.
Sonsuz noktalar olmak ve en son noktaya kadar.
Kalbin duyuşunda ki en gerçek sevginin dokunuşu olmak.
Araladıkça kendini bir yaprağın kokusundan, o ağacın köküne ulaşmak gibi.
Henüz ellerinden okunur zaman.
Zaman ellerinde ve duyuşun.
Henüz açılmamış zamanları bir an solur gibi.
Sözsüz bir duyuş olmak ,aydınlığa bakış, tüm bakışların içinden kendi özüne dokunur gibi içimizden yansıyan.
Daima sevgiye, birliğe, bilince, gerçekliğe yaşadıkça içimizden kendimize dokunmak gibi.
Kitap gibi severiz içimizden bazen tüm herşeyi.