Tuba Gürdere - İklimsiz Varoluş

Ezilmemiş çiçekler var hala bu topraklarda.
Düşüncenin ayak izlerinden ulaşılan.
Bir izler var birbirimizde bir çok şey bulunan.
Düşünce yollarından, nice gizlerdedir buluşturan.
Aramaya çıktığında kendini,kendine birdir her ikilemde olan.
Sevginin içinden varolmak kendinde:
Bakışının aydınlığa değil, aydınlığın bakışına yansımasıdır.
Bir izler var birbirimizde bir çok şey bulunan.
Çünkü; düşüncede biz değil, birizdir..!
Ezilmemiş çiçekler var hala bu topraklarda
O iklimsiz varoluş, düşünceye yol, düşüncene yoldaşsa eğer.
O iklimsiz varoluş insanlık sonsuzluğa uzanan bir çocuk gibi
bakışına varolandır.
Bir çağ anlatmak şimdilerde çağdışı kalmaktır
Henüz yaşarken, çağ küçülür, çığ büyür içinde.
Bir sahnedir yaşanır aşkın zehrini içer her şair.
Belki şimdilerde cennet şarabıdır şiir.
Ve yaşanılarak içilen kimbilir?
Henüz yaşarken, sonsuzluğu tadmak gerek;
Ahh o diriliş ki yalnızca sevgiyle!