Bizi özel kılan yaşamımız değil,ne yaşattığımızdır.
Yaşamadan önce yaşamak varoluşsa varolursun yaşama.
Varolmak doğmaksa, varolmadan doğarsın varlığına.
Ölüm bir sonsa, sona yeniden varmak oluşmayadır.
Yaşamak, oluşturmak ve oluşturduklarımızdan varolmaktır.
Yaşamayı duyanlar yaşamadan, ölmeyide bilirler ölmeden.
Sonsuzluğa ulaşan, düşüncenin sonsuzluğudur bir an ulaştıran.
Kalbimiz ilahi aşkın yaratıcının kudretiyle yazılmışken hayata biz nasıl duymayız ki aşkı, acıyı, birliği, bini ve bizi.
Herşey bir, belkide herşeyin içinde sevgi bir.
Varolmak, yaşamak ve ölüm bir.
Herşey birken biz nasıl bölünmeyelim ki bine?
Bazen biz birin içinden biniz belkide bize.