Masum bakışların içine bıraktım tüm duyuşlarımı. Duyumsadıkça kendimi.
Yavru bir kuşun ürpertisinde özgürlüğüm,bir çiçeğin tohumunda gülüşüm.
Gördüm ki; ses duymak değildi sessizliğin sesi, en derin görüştü bazen.
Bir insanın bakışlarına ulaşılabilir ama neler düşlediğini asla!
Bir yaşamın ışığı kısılabilir ama bir bakışın ışığı asla!
Bir sahne daima kendine kapanır. Yüreğimizde açılan perde ise yeni zamanlara sahnedir.