Tuba Gürdere - Düşüncede Derinsellik

Derinsel düşünceyle içimizde ki varoluş, bize seslendiğinde çoğu zaman dinlesekte özümüzü sözde farklı yaşatmaya yöneliriz. Peki bizi böylesine ikileme düşüren derinsel içgüdümüzü hiç derinden ele aldık mı?

Evet aldığımızı varsaydığımızda, daha çok derinlere ulaşıyoruz ulaştıkça düşüncelerimiz derinleşiyor.
Buyüzden kimi zaman, sorgulamadan yüzeysel bakıyoruz.

Sürekli akan su bize ait ve bu denizin akışını sürdürmek bizim yine kendi derinliğimizdedir.

Bu sözler herbirimiz için farklı içerik oluşturabilir. Örneğin;
Derin düşünceye geçmek istemeyen kişi, nasıl kendi derinliklerine inebilsin?
Peki ama cesaretle özüne ulaşabilmek için derinlere dalmadan nasıl kendine yüzmeyi öğrenebilsin? Burada ki derinlikten kastım içimizde ki
varoluşu yönlendirebilmektir. Her insan içinde vardır. Varlığının derinliklerine ulaşan kişi daha çok vardır.
Hatta varlığının ötesinde varoluşunu durmadan yeniler. Suyun akışı zaten kendisidir. Ve nasıl akarsa öyle ulaşır sınırlarda ki kendine.

Yaşamak herşeyi göze alabilmektir.
Sevmek herşeyi kayıtsız, şartsız, kuralsızca güzeldir. Hissettiğimiz her ne varsa derinden ele aldığımız zaman bize yüreğimizin derinliklerinden yansır.
Aşk, derinlerde güzel ve keşfettiğimiz yalınlıkta. Aşkın her halini ıslak hissetmek ve dokunabilmek güzel.
Aşka yürekten dokunabildiğimizde özgürüz. İçimizde ki sonsuz derinlikte kaybolmaktır aşk.

Aşka dokunduğumuzda, düşünceler dört bir yandan sarar tüm benliğimizi. En büyük aşk içimizde yaşar.
Yaşadıkça nefes olur dokunuşları. Herşey içimizde ki düşüncelerdedir. Dolayısıyla , içimizde hissettiğimiz her ne ise gerçek olgu yaşamaya dair
daima yaşar. Bizim dışımızda olarak algılayabiliriz çoğu kez aslında
içimizdedir yaşayan. Veya yaşatmak istediğimiz her ne ise düşüncelerimizde buluruz aşkın en kör derinliklerini.
Benliğimiz, içimizde ki aşk olgusu önce kendimizde başlar.
Tıpkı denizin derinliklerinde yaşayan canlılar gibi içimizde buluruz aşkı.
Ve yine denizin kendisi gibi hep kendimize akarız.

Sonuç olarak, düşüncelerimizde aşkın kendisiyiz. İçimizde ki olgu nefes aldıkça biz aşkla yaşarız.
Ardından aşkla bakarız hayata. İçimizde ki aşka ulaştığımızda aşk başlar.
Dokunalım içimizde ki aşk başlasın.Başlasın ki , yerini sevginin en sonsuz derin haline bıraksın.