Tomas Tranströmer - Hüzün Gondolu'ndan

I
İki yaşlı adam, kayınpeder ve damat, liszt ve wagner
Yaşıyor canal grande'ın karşısında
O huzursuz kadınla birlikte
Kral midas'la evli olan
Dokunduğu her şeyi wagner'e dönüştüren o adamla.
Sarayın döşemesinden denizin yeşil soluğu giriyor.
Wagner yorgun, bu tanınmış soytarı profili çok daha
Yorgun eskisinden
Yüzü beyaz bir bayrak.
Gondol ağır yüklü onların hayatıyla, iki gidiş geliş
Ve tek gidiş.
Iı
Sarayda bir pencere ansızın açılıyor ve herkes yüzünü
Buruşturuyor bu beklenmedik esintide.
Dışarıda suda çöp gondolu gözüküyor
Küreklerde iki haydut.
Liszt birkaç nota yazmış öylesine ağırlar ki
Göndermek gerek onları
Tahlil için padova'daki maden enstitüsüne.
Meteorlar! Dinlenmek için çok ağır, yalnızca batıp duruyorlar
Geleceğin içinden
Kahverenkli gömleklilerin yılına doğru.
Gondol geleceğin büzülmüş taşlarıyla dolu.
(...)
V
Abbé liszt bavulunu kendi taşımaya alışkın
Kar altında ve güneş ışığında
Ve bir gün öldüğü zaman
Olmayacaktır karşılayanı
İstasyonda.
Çok yetenekli bir konyağın hafif esintisi
Alıp götürüyor onu
Tam ortasında bir görevin.
Hep bir görevi vardır.
Yılda iki bin mektup!
Yanlış yazdığı sözcüğü yüz kere yazan okul çocuğu
Eve gönderilmeden önce.
Gondol ağır yüklü hayatla, basit ve siyah.
(...)