yoksun
gittin bu kentten
gölgelerine
yeni gölgeler ekleyerek
yoksun
yokluğun ürkütüyor
renklerimi
başkalarının karanlığında
bulurken derinliği
yoksun
kendi masalının çocukluğundasın
yokluğun çölümü yordu
derbeder dolanıp duruyorum
yoksun
hangi ağrının gölgesinde dinleniyorsun
kaç mevsim çizmeliyim daha yüzüne
kaç aşk daha harabeye dönmeli
yoksun
yosun tutmuş bir kaya gibi kalbim