Talip Işık - Portreler

I

usta bir ressamın
buram buram şiir kokan tuvalinde
beyaz bir tutkudur yaşamak
apansız evlerimize giren

gökyüzü gri mavi
toprak kahverengi

portreler siyah
ve portreler beyaz
devasa ovalardan geçer
ağustos sıcağı hüzün atlası
yüzlerinde kurşuni çiçekler
saman alevi parlayan düşler
boy sürüyor ilkbaharın
yeşil sularında

II

açılır heyulalarla deniz
ve bir hale düşer portrelere

nasırlı elleriyle
anneler genç kızlar
pamuk şiflerken
güneşi emzirirken kollarında
albümlerimizi süsleyen
fotoğraflar takılır
gözlerimize

babalar çatık kaşları esmer ve yorgun bakışlarıyla
fabrikalarda duman duman
büyüyen umutları
kirli yamalı elbiseleriyle
beton yığınları arasında
çağın karanlığından arındırıp yüreğini
sancılı ırmaklar geçen
narin ceylanlar gibi
uzanır zamanın
sadeliğine

III

süleymaniye'de eyüp sultan'da
dualarla uçardı güvercinler
insanlar geçerdi kaldırımlardan
minarelerde ezan sesleri
gölgesi ağır adamlar
uçarı kadınlar..

ortadoğu'da kalbimin üstünde
kırmızı bir gül sararıyor
sokaklar şehirler eriyor
taş kesiliyor ellerim

sesimi duyamıyorum ey sevgili!
kendimi göremiyorum aynalarda
sarı saçlarımız mavi gözlerimiz yoktu
esmer ve kumraldık
kahverengi ve ela..

Talip Işık