Talip Işık - Akşamlar

I

kaç mevsimdir seni düşünüyorum

bir kadının dağınık saçlarında
küflü seneler
yalnız güneşler kadar eski

gökyüzünde yıldızlar sönük
akşamlar bir uzun iptir
dolanır lavanta kokulu odalarda
nergis sadeliği ellerinle
tütsülenir yağmurlar

akşam köpürür şakaklarımda
harlı bir ateş olur yalnızlığım
uykularda devinen şafakla
işgali filizlenir
akşamların

deniz renklerini yitirmiş adımlarım
göverir yüreğine akşamın
ve akşamlar ulanır usuma
ışık huzmelerinde kalbimin
gül aralayan ölümüm
diken üstünde
daha sığ

ve kanatlarında kuşların
el koyuyorum geç kalınmış randevulara
saçlarım çöl ağırlığı
kuşanır iklimleri
göz aydınlığında
ezgi vurulur akşamlara

bulutlara sızar şefkat elleri annenin
yamalı entarili çocukların
gözyaşları
akşamın yüreğine birikir
ıssız kıyılarına buz denizlerinin
açar perdelerini
gözümde canlanır akşamlar

II

bir başkadır agoralarda akşamlar

engin uykulara çemreliyorum kollarımı
esmer yüzlü ölümün
kaç akşamdır dizlerinde
sabrı avuçluyorum

rüyaların alacakaranlığında
acılar bir yükün altına çeker
sensiz başımı göğe yasladığım
bahar akşamlarını

bir başka yürür Şanzelize'de
gencecik aşıklar
umutları gök sularında
daracık pembe sokaklarında şehrin
gün vuruyor alnım
akşamın fevkinde dökülür ilenci
göz uçlarıma

yarı mavidir akşam turnalarda
sesimin dokunuşu yüreğine
ayartır kır şarkılarını
kaşla göz arası
büzülür ruhum

kandil sıvanır yüzüne akşamların
ve göğümde yıldızlar sığınır
sevgi kıyılarına

III

dağlara çıkma yüreğim üşürsün

gelirse ölüm ellerim çözülür
sapsarı kesilir hüzne
yüreğim ölür

damarlarına sevda ekilmiş
göğün yanaklarına
bir kuş gibi
kanat vuruyor kalbim

kesik kesik geliyor ölüm

akşamlar yaralı
nazlı bir gelindir akşamlar
dağlara çıkma yüreğim
üşürsün

IV

akşamlar bulanıyor hüzne
acı bir burukluk içinde
yağıyor yağmurlar
çiçeklere açılıyor
esanslar dökünüyorum
ama ölümüm dinmiyor

akşamlar
gelip oturuyor kucağıma
annelik yapıyorum
yetim kuşlara
ve sevdalar konuyor
buğday tenime

akşam kapısından
giriyorum şehre
aşkları unutulmuş
ve dul bırakılmış evlerine
çünkü evler
gözlerine sürme çekilmiş
kadın cesetleridir şehrin

Talip Işık