Tahsin Özmen - Sayıklamalar Bir Ki

bir harf ki sakıncalı diye damgalanan
bir bilek ki bütün serveti iki sadık kelepçe olan
.
bir bayrak ki adı isyan
.
bir düş ki görülmesi yasaklanan
bir mendil ki göz yaşlarını silmek yerine…gözlere bağlanan
.
bir düşünce ki illegal sayılan
.
bir damla ki al beni içeri diye cama vuran
bir güvercin ki her gün demir parmaklıklardan sızan ışığa konan
.
bir gün ki yüzyıl sanki…uzadıkça uzayan


bir çocuk ki açlıktan boğazı örümcek bağlayan
.
bir vicdan ki gıcır gıcır hiç kullanılmayan
bir ağaç ki bıçak çekilmiş…yok çığlığını duyan
.
bir memleket ki sağ yanı sol yanına…sol yanı sağ yanına düşman
.
bir ecel ki dayanmış kapına…kimse almaz satsan
bir dünya ki yüreği kapkara…itler bile yemez atsan


bir intihar ki sımsıcak taptaze beyinde duran
.
bir elbise ki içinde insanı yok…kiralık ruh arayan
bir örümcek ki her daim ölüm örüp ölüme tiryaki olan
.
bir uçurum ki boşluğunu cesetlerle dolduran
.
bir akrep ki hep kendini sokan
bir kurşun ki sadece ölüm sıkan
.
bir koro ki insan ormanında ölülerden kurulan
.
..
…

bir gölge ki daima ayağa takılan
bir göz yaşı ki cam kırığı…içe akıtılan
. bir zeytin dalı ki güvercin gagasında unutulan
.
bir adam ki mikroskopla Tanrı arayan
bir salon ki ölümü bekleyenlere adanan
...
..
.
bir suskunluk ki geveze mi geveze…başımda duran
.
bir sivilce ki al dudağın kıvrımına konan
bir heykel ki iki damla gözyaşına hasret kalan
.
bir yalan ki ağrı dağına galebe çalan
bir tabip ki kalbi kırıklar hastenesinde…kalbi kırılan
.
bir kayalık ki hep baş konulan
bir hayat ki boş bir tuval…gün gün doldorulan
.
bir ömür ki ana rahminden evrenin rahmine koşan
.
.
.
.
bir nar ki kırılınca kanayan
bir yürek ki deşdikçe sevgi çıkan
.
bir ceylan ki avcısının yarasını yalayan
bir küçük kız ki entarisindeki gülleri sulayan
.
bir serçe ki serum lastiğiyle vurulmuş…gülüşüne kurban
bir defter ki ak sayfalarını kanat yapıp serçeyi uçurtmaya çalışan
.
bir dost ki gül yaprağı hiç düşmesin istiyor dalından
...
..
.
ve bir ben ki…
canlar içinde can
her şeye rağmen …canım yaşamak çekiyor…insanoğlu insan

1990

*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006