Tahsin Özmen - Sakın Ağlama Güneş Üşür

sitem-bütün yalanlar...kısık seslidir-
çıngıraklı yılanlar...üniformalarını çıkartsın...
bana aynaları göster! ...

ve sen...
körkütük sis...başıma çöken

bilmez misin...?
cahilin aklına düşmüş...
talihsiz düşünceyi...ne kalem ne de mürekkep yazmak ister
ve
nasır tutmuş beyinler...rüyasız gecelere benzer
...
-umut kokan...
söylenememiş her söz...dilde yara-

ve sen...
zorba çığlık...gölgede serinlemek yasaktır diyen

bilmez misin...?
ayazda kalmış...
yavru kuş gibi hisseder kendini...
ressam tuvaline girememiş her boya
ve
kekeme bir udun hüznünü taşır
şarkılardan kovulmuş her nota
... -yalnızdır...
yankısını bulamamış her ses-
ha alevler içine düşmüş kar tanesi...
ha sararan yapraktaki yeşilin çırpınışları
&bir yangından bir yangına göçüştür& son nefes

bilirim! ...
-gülümsemez her masal...
ve her zaman gül sunmaz namlusundan hayat-
kızıldır öfkenin rengi...
ölümün yarısıdır böyle yaşamak

ve sen...
rap rap vicdanımı çiğneyen
çek tetiği...
vur güneşi sol yanından...çürümüş dünyaya inat
...
..
bilirsin! ...
-ölümü yenmektir...şiir -
sakın ağlama! ...
güneş üşür...
..
.

1996
*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006