Tahsin Özmen - Epizod

iki kesik baş…gövde
mayosu yırtık balık…terzi
emziğini kaybetmiş beyaz saçlı gölge…ana
.
ısırgan otu…okşayacak el
aydınlığa imrenen karanlık…kiralık göz arıyordu
..
eylül ihtilâlinde infaz edilen orman… yürüyordu yanarak
ve kurumuş yatağında can çekişen ırmak…
mavisine kurşun sıkılan gök yüzünün gözyaşlarını yağmur sanarak…
su arıyordu
...
- her yara kabuğundan…
ve
-her ateş kendi yangınından kurtulmak ister önce-

hafif meşrep bir ölü…
mezara girmeden evvel bayramlığını giymekten
sorgusunda dili tutulan ceset…
oraya buraya koşuşan sesinin arkasından yetişmekten söz ediyordu
.
- her canlı ölmek için yaşar -
ve
- bazen…tek çare sığınmaktır ecele -
..
gümüş tasta bekleşen rüyalar…düşlere girmekten
lahitler içinde hayal ayinleri düzenleyen fahişeler
şehvet kutuları ellerinde…
rahim arayan şuh bir ceninle sevişmekten söz ediyordu
...
-her yara gelip kıvrılır bir tene- ve
-baş timsah ağzındayken…yan gelip yatmaz düşünce-

iki çığlık…iki diş gıcırtısıyla saç saça baş başa kavga ediyor
şarklı bir totem…
kentin yıkık yetimhanesinde…üşümüş serçe gözleriyle
gün ışığına hasret hayallerini arıyordu
.
-huzur aranmaz yanmış paranın küllerinde-
ve
-bir avuç küldür dün…yarın gelince-
..
bebeğin kemirdiği kaktüs…acıyı öğretiyor
acısından bir o yana bir bu yana savrulan rüzgar…
salıncağından düşen güneşin yarasını sarıyordu
ve
hiç taranmamıştı saçları güz güllerinin…
tuzlu su kaçmıştı yırtığından denizin gözlerine
zindandaki hücresinde…
sarışın bir ışık arıyordu gölgesini bulmak için gece
ve sımsıcak ellerini uzatmıştı yüreği pas tutmamış iskemle…
darağacının dalında asılı kalmış göz bebeklerine
...
-hayat avuçta bir serçe-
ve
-herkes kendi acısını çeker önce-

1994

tahsin özmen,bez bebekler de üşür,çatım ajans&baskı
yay,ank,2006