nasıl da tıklım tıklım tenhayım bu devasa şehirde…bir bilseniz!…
her yanımdan…köpük köpük yalnızlık taşar
…
mektubu yitik zarf gibi &sokaklarında dost bir gölge arayan &yüreğim
her defasında zifiri sessizliklere bürünür
göz değmemiş mısra…
hiç bakılmamış ayna hüznünü yaşar
…
sanki güneşim çalınmış…ufkumda simsiyah bir perde var
sorularımın cevapları kayıp
sahipsizliğimi sahiplenen yok
bana benzer boz bulanık sular
…
hangi bulutu üflesem…yeşil değil artık yağmurlar
oysa damarlarımda…bahar şelâlelerine dönüşmüş sevgi nehirleri akar
…
…
ayağa kalkın ölüler…! &kan kırmızı yağıyor kar&
ve bu kentte;
yüreksiz
ve bir sanrıdan ibaretmiş tüm kalabalıklar…
1995
…
*tahsin özmen, bez bebekler de üşür, çatım&baskı yay,ank,2006