Sylvia Plath - Siste Koyun

Tepeler iniyor beyazlığın içine.
İnsanlar ya da yıldızlar bakıyor bana
Üzgünce, uğratıyorum onları sukutuhayale.

Tren bırakıyor bir nefes çizgisini.
Ey yavaş
At pas rengi

Toynakları, dokunaklı çıngırakları -
Bütün sabah o
Sabah kararıp durmaktaydı,

Bir çiçeği yok saydı.
Kemiklerim bir durgunluğun içinde,
Yüreğimi eritir çayırlar.

Tehdit ederler beni
Geçeyim diye bir cennete,
Yıldızsız ve babasız, karanlık bir su.