Sylvia Plath - Mantarlar

Geceleyin, hayli
Beyazca, tedbirli,
Sessizce hayli,

Bulup humusta dayanağını
Ayak parmaklarımız, burunlarımız,
Ele geçirir havayı.

Gören yok bizi,
Bizi durduran, aldatan bizi;
Küçük tohumlar oluşturur gözeyi.

Uysal yumruklar diretir
İğneleri kaldırmayı,
Yapraklı yatağı.

Döşemeyi bile.
Çekiçlerimiz, şahmerdanlarımız,
Gözsüz ve kulaksız.

Kusursuzca tınısız,
Genişletir yarıkları, Delikler arasından omuz. Biz

Besleniriz suyla,
Gölge kırıntılarıyla,
Terbiyeliyiz, istediğimiz

Küçüktür ya da bir hiç.
Ne de çoğuz!
Ne de çoğuz!

Raflarız, biz
Masalarız, uysalız,
Yenir yutuluruz,

Dürtükleyen ve itekleyenleriz
Kendimize rağmen.
Çoğalır cinsimiz:

Sabahla birlikte
Miras kalır dünya bize.
Ayağımız eşikte.