Sylvia Plath - Kış Ağaçları

Yağmurlu seher mürekkepleri çözülür masmavi.
Sisin zabıt defteri üstünde ağaçlar
Bitkisel bir eskize benzer.
Büyümekte anılar, halka halka,
Bir dizi düğün.

Bilmeden ne çocuk düşürmeleri ne de kancıklığı,
Daha sadıklar kadınlardan,
Ekerler tohumu zahmetsizce!
Tadarak o rüzgârları, ki ayaksızdırlar,
Tarihe batmış bele kadar.

Kanatlarla dopdolu, ahiretle.
Bunda, Leda'lardır onlar.
Ey yaprakların ve şirinliğin annesi
Kimdir bu pietas'lar? Şakır gölgeleri
Halkalı kumruların, fakat izlemez bir şeyi.