Süleyman Muamma - Uykulu İnsan Hâli

Bu geceye baktım, tatlı bir uyku sezilmiş gibi
Göz kapaklarım kapanıyor, önlenemez göz bebeği
Ne yapsam, ne etsem diyorum, şu an da
İlham perisi gelmiyor, sükunetten doğan hayatta...

Ağlamakla, yaşanılmaz bir ömür boyu
Ne yapmalı, bu insan ölüme doğru
Düşün düşün nereye kadar, devam edecek
Sağlam durmalı diyor, şairin kuşu...

Gece bitti, artık sabaha yakın saatler
Bazıları için geceye, yeni arar gözler
Göz dedin de aklıma geldi, ikileme
Düzen, baştan aşağa değişmeli ellerle...

Bazen şair sacmalamalıdır, hayatta
O da bir insandır, sonuçta Sakın, onu kınamayın
O dur, ölüme giden insanın, bağrında...

Bir an da kulağım, cınlamaya başladı
Acaba, kimin aklına gelmiştim
Bir süre sonra cınlama durdu
Demek ki kısa süreli ilişki misaliymiş...

Saltanatı, elden bırakmamalı insan
Hayatla içiçe yaşamalı, susan
Ne varsa, ne yoksa dökmeli içini
Düşünmemeli ölümün nasıl geleceğini...

Artık bugünlük, bu kadar demeli
Aradan cıvıtmadan çekip, gitmeli
Yazmaktan ellerim yorulmaz ama
Söylenecek sözler burada, bitmeli...