Süleyman Aykal - Kalbimden Dökülen Bir Gül

Kalbimden sözcükleri sen döküyorsun.
Dökerken de canımı çok yakıyorsun.
Her seferinde kalbimi tam 12den vuruyorsun.
Vururken de kalbimi alıp geri vermiyorsun.

Gözyaşım oldun. Gözlerimden aktın.
Ateşimi söndüremedin. Daha da çok yaktın.
Sendin sebebi bu gözyaşlarımın.
Gözyaşlarım olmasaydı bir anlamı olmazdı yanışımın.

Nefesim oldun. Kanımda dolaştın.
Sensiz yaşayamam. Beni nefessiz bıraktın. Şimdi artık nefesim kesildi.
Ben bir ölüyüm. Cenazemi bile yıkıp yaktın.

Yıkıp yaktığın bu cenazemi; yazmanla gömsünler beni.
Başucumda yazman, ayakucumda çorabın olsun.
Bana eşlik edip, beni yanlızlıktan korusun.
Umarım bensiz çok mutlu olursun.
Bugün benim hayatta olmadığım ilk gün.
Ya da öyle olduğunu bi düşün.
Napıcaksın çok merak ediyorum.
Umrunda mı olmıcam yoksa acıyacak mısın bana?
Ancak; şunu söyleyebilirim. Sana çok acıyorum. Seni çok seven birisini o hayatteyken kaybettin. Kıymetini bilmedin. Seni seveni zehir olsa bile yutacağına, o zehri bana içirdin. Mutlu musun? Beni dünyada kaybettin. Dünyada olmadı. İNŞALLAH Ahirette olur.