Türküler hüzün kaynağı
Menekşe ayrılığında üşüdü
Niye bayrak dolu meydanlar
Gönlüm ardından acıdı
Sabırla yoklayıp geceleri
Kelimeler sensizliğe alıştı
Sözüne hasret sayfaları
Kirpiklerden süzülen ıslattı.
Meydan bizim diye sokaklar dolu
Bir itilmişliğe bunca yollar
Birliğe tutuklu vicdanlar
Şiirler ardından yetişti.