Sinan Oğuzhan - Ahval

Olmasa bu garip dervişin şarabı
Olmasa sevdiğinin yanında,
Bir buruk mesut sarhoş uyuyabilir mi,?
Ne yer ne içer diye meraktan?

Ne sen kopabilirsin oralardan
Ne de ben gelebilirim
Hadi, geceler gündüzün sırtına bindi,
Dereyi görmeden paça sıvanmaz.

Binlerce çiçek görürsünde aldırmazsın çiçekçide
Hepsi solgun, hepsi satılık, bakmazsın bile

Ama bir gün kırlara çıkarsın,
Yüreğinle baş başa kalmaya
Dolaşırken üşürsün yalnızlığından
Sığınacak bir sevda tapınağı ararsın yakararak

Tam o sırada gözüne takılır narin gelincik
Koca dağda, tüm yeşiller arasında yalnız.
Yaklaşır dokunursun hasretle,
Sevgi niyaz eden yapraklarına. Depreşir birden esen sevda rüzgârıyla
Bir garip bir mahzun olur, o da sen de.

Unutursun üşümeyi, yayılan yürek ateşiyle
Koparsan, yanına alsan, solacak
Ayrılsan, yalnız kalacak koca yeşillerle
Bir garip, bir mahzun olacak, o da sen de

Sorarım şimdi ey Yaradan sana,
Bunların hali nice olacak?
Zaman her derde deva derler ya,
Beklerken bu nazlı çiçek kuruyacak
Deli oğlan acısından verem olacak
Ve mutlu son toprağın altında mı olacak?

Coşmalı deli oğlan, delilenmeli
Nazlı çiçek uğruna yüreğini serpmeli,
Vurmalı, indirmeli bu koca dağları
Sevdaya engel her şeyi dümdüz etmeli
Nazlı çiçek kapanmalı, gonca olmalı
Deli oğlan ulaşınca, sadece ona yar olmalı
İşte haller bu ahvalde Ece Hanım