Sinan Karakaş - Anam Ve Babam

Muhatabı bi hitabı evladü iyal,
Bütün dertlerine olurum ben de meyal,

Mebde i men yanar idin tüm dertlerime,
Asla istemezsin bela gelsin serime,

Ben de yanarım ki severim mutlak seni,
Sen fazla yanarsın seversin elbet beni,

Hastalandım mı hiç eksilmessin başımdan,
Yandığını görürüm akan göz yaşından,

Bilirim ki sensin bi sebebi vücudum,
Mümkün müdür de bana nisyan etsin ruhum,

'Bende'olurum anamın şahsı önünde,
Bilirim bin letafet var onun sözünde,

Allah rahmet etsin benim kibar babama,
Allah selamet versin nazenin anama,

Parlayan bir ay gibi veya güneş gibi,
Nur ve hikmet saçar kımıldadıkça lebi,

Öyle bir insandı severdi insanları,
Kafir Mümin demez verirdi selamları,

İnsanlığa hizmetten öyle zevk alırdı,
Amir ve memuru hep hayrette kalırdı,
Derdi büyük Allahım beni öyle büyüt ki,
Cehennem benle dolsunkimseye yer kalmasın,

Sanki insanlık için yaratılmış babam,
İnsanlığa bir delil göndermiş yaradan,

Dünyadan göçünce bıraktı babalığı,
Hem analık hem de sürdürdü babalığı,

Ne cefalar çektin benim vefakar anam,
Başka kim yanar ki evlada böyle yanan,

Kimisi her şeyi madde diye görürler,
Dokuz ay gebeliğe nedir yani derler,

Bunlara insan demek hatadan da öte,
Çiğ süt emmişiz derler emdikleri süte,

Çok şeyler yazılır analıkla ilgili,
Anadan daha kutsal, var mı bir sevgili,

O olsaydı bir damla uykuyu görmezdi,
Gözündeki yaşı kimseye göstermezdi,

Analık öylesine derin bir mana ki,
Analar evlatlarının hamisi san ki,

Bir Allah'ı düşün birde sebebi vücut,
Ateş verse sana ateşi elinle tut.