Sinan Karakaş - Ah Diyarbekir Ah

Diyarbekir,
Taşı kara,
Toprağı kara,
Yüreği yara,
Ne yazık ki bahtı kara,
Diyarbekirim,
Ne senden vazgeçtiler,
Ne seni bıraktılar halına,
Kardeş dedin, kardeşlik yapmadılar,
Arkadaş dedin, ihanete uğrattılar,
Ah Diyarbekir ah,
İçin içini yiyor,
Biliyor ve görüyorum,
Ne sen bir şeyler yapabiliyorsun,
Ne benim elimden bir şey var,
Bu günler de bir gün geçecek,
Geçecek te,
Geçerken neleri de beraberinde götürecek,
Neleri yıkacak,
Neleri devirecek,
Ne baykuşlar öttürecekler,
Bilemiyorum,
Dün Diyarbekirdin,
Göğüs geriyordun, gerebiliyordun,
Günlerin getirdikleri her türlü belaya,
Surlarla çevrili,
Burçların vardı,
Evli beden yedi kardeş,
Dün bulunmazdı senin misline bir eş,
Bu gün de yok, ama seni yakmakta güneş,
Seni yatmakta herkes,
Bu gün yüzün gözün makyajlarla süslü,
Seni sen olmaktan çıkartmışlar,
Sen ki sahabelerin yurt edindiği Diyarbekirdin,
Bir yanlışlık oldu mu kükrerdin,
Vurmadan sesi gelirdi rüzgarının,
Gök gürültüsü kükremen, yeterdi düşmanlara,
Yağmazdın,
Yağacağın zaman rahmet olurdun yüreklere, fakirlere, gariplere, miskinlere,
Şimdi seni tanımakta güçlük çekiyorum,
Bu benim Diyarbekirim mi diye,
Aynı mahallenin insanlarıydı, fukarası zengini,
Bu gün bıçakla kesilmiş gibi ayrıldılar,
Uzaklaştılar birbirinde,
Hem ruhen hem bedenen,
Zenginler terk etti Diyarbekiri,
Sur içine fukaralar hapsedildi, Kapıları kapatıyorlar, fakirler dışarı çıkmasın diye,
Varoşların mı vardı,
Varoş maroş diye bir şey bilmezdin,
Bir de senin haçoların vardı hançepekte,
Hani yahudiler vardı, mesleklerde,
Dün dünde kaldı diyecekler bana,
Ama benim sevdiğim Diyarbekir de dünde kaldı güzellikleriyle,
Bu gün yumurta pişiriyorlar yüreğinin ateşinde,
Pişirecekleri yumurtayı başında kırmak istiyorlar,
Senin ateşin dağlar yakarken,
Dicle hüzünlü,
Dicle ağlıyor,
Dayanamıyor yüreği senin ahvaline,
Gözyaşları sele karıştı, ak düştü gözlerine,
Karacadağda karlar eridi, yüreğinin ateşinden,
Çaresiz seyretmekte,
Hani keleklerin Dicle üstünde,
Ne küçelerin küçeliği kaldı,
Ne küncıkların küncıklığı,
Ne odun kıran var,
Ne de bulgur çeken,
Sesi gelmiyor halı hesenin, kara hübül diye,
Ne şalvarların şalvarlığı,
Ne çarşafların çarşaflığı,
Ben Diyarbekirimi istiyorum,
Bana Diyarbekirimi verin,
Ne cehalet istiyorum içeride,
Ne ihanete razıyım dışarıda,
Diyarbekir perişan,
Yüreğim perişan,
Karıştıran da çoktur,
Hem de çoktur karışan,
Arıyorum yok şimdi,
Eskiden kalan bir nişan,
Ah bir de olsaydı,
Keşke olabilseydi bir sahip çıkan,
Ama benim bildiğim Diyarbekir köklüdür,
Kökü koparılmayacak kadar derindir,
Derinlerdedir,
İnanıyorum sana,
Güveniyorum sana,
Yeniden dirileceksin,
Kalkacaksın ayaklarının üstüne,
Kalkacaksın şaha,
Memleketim,
Canımın içi,
Diyarbekirim.