Sinan Gündoğ - Utansın

Kızıyorsam birşeylere, yazıyorsam deli deli,
Demek ki şu memlekette, kızdıranlar vardır beni,
Tutamayıpta kendimi, basıyorsam küfürleri,
Ben değil küfürleri, ettirenler utansın.

Gücüme gidiyor hep gariplerin ağlaması,
Mümkün değil bu feryadın, duyulmaması,
Çok canımı sıkıyor, düşenlere vurulması,
Ben değil bu acıyı, çektirenler utansın.

İnsanlıktan çıkmış, çoğu beyimiz,
Kalpleri taş bağlamış, kör olmuş gözlerimiz,
Merhametten yoksun, sevgiden bihaberiz,
Ben değil sevmesini, bilmeyenler utansın.

Bu çark artık dönmüyor, kalmamış dirlik,
Böldükçe bölüyorlar, bozuldu birlik,
Bölenlere söylüyorum, yaptığınız şerefsizlik,
Ben değil bizi bölen, şerefsizler utansın.

Zevki sefa içinde, memlekette ağalar,
Aşiret ağasında, son model arabalar,
Hele birde düğünde gör, havada uçar dolarlar,
Ben değil olupta, vermeyenler utansın.
Doğuda da, batıda da aynı senaryo,
Senin benim paramla, birileri sömürüyo,
Yetim hakkı yiyenleri, Allah görüyo,
Ben değil bu hakları yedirenler utansın.

Misyonerler, masonlar, kanımızı emiyor,
Amerika, avrupa, bize emir veriyor,
İşte böyle durumlar, çok zoruma gidiyor,
Ben değil bu duruma, sövmeyenler utansın.

Daha kendi içimizde, sağlamamışız beraberliği,
Bu durumda neyimize bizim, avrupa birliği,
İsteyen çok içimizde, koyun gibi güdülmeyi,
Ben değil tarihten ders, almayanlar utansın.

Canımı veririm ben vatanıma seve seve,
Bizimdir bu topraklar, gidemem ben hiçbir yere,
Ölümüne savaşırım, girmektense himayeye,
Ben değil vatan için, ölmeyenler utansın.

Ben gördükçe yazarım, bitmez şiirler,
Okundukça yaşarım, ölmez şairler,
Belki böyle anlaşılır, içimizdeki hainler,
Ben değil bu Sinan'ı, sevmeyenler utansın.