Sinan Gündoğ - Eyvallah

Ben senin yüzüne sevgiyle baktım,
Sen benim sevgimi anlayamadın,
Utandım diyorsun sana ne yaptım,
Güle güle dedin,gittin eyvallah.

Sen ki utanacak birşey yapmadın,
Bulmak istediğin aşkı aradın,
Çözemedim seni neydi muradın,
Ayrılırken bile, sevdin eyvallah.

Gün geçtikçe sevgini, büyüttün bana,
Oysa ki karşılık vermiştim sana,
Fazlasını istedin; dedim zorlama,
Tam sevdik diyorken, dedin eyvallah.

Dedim sana kördür bu aşkın gözü,
Bazen yoldan çıkar dinlemez sözü,
Güzelim her aşık anlamaz bizi,
Aşığım deyipte kaçtın eyvallah.

Sabrı bilmeyen kişi aşık olamaz,
Kaybeder yolunu, yolu bulamaz,
Bendeki bu gönül laftan anlamaz,
Yolun açık olsun; gülüm eyvallah.

Aşıksa bir insan fedakar olur,
Sabrederse anca sevgiyi bulur,
Kaçınca sanma ki gönül kurtulur,
Tencere kapağını, bulur eyvallah.

Aşk bu bazen insana, zehir kusturur,
Kiminin ağzını bağlar susturur, Aşıksa bir insan tanımaz gurur,
Aşklarda küstürür, küstün eyvallah.

Gizli aşkından sana, son bir nasihat,
Bazen dilediğince olmuyor hayat,
Göğüs germek gerek, bazen katlanmak,
O da sende yoksa, sana eyvallah.

Koyma beni herkesle aynı kefeye,
Benim aşkım benzemez, maganda züppelere,
Seven şu kalbimi kırdın boş yere,
Sende çık gönlümden, hadi eyvallah.

Doğru söyleyen gene, köyden kovuldu,
Dürüst olmak artık demode oldu,
Bana göre değil bunlar, düzen bozuldu,
Neslimiz tükendi, bittim eyvallah.

Üstümde hakkın var, helal et bana,
Benim sende varsa, helaldir sana,
Bu ayrılık bize yarar inşallah,
Elveda tatlışey, artık eyvallah.

Bu sana yazdığım, son şiirimdir,
Senin mutlu olman tek dileğimdir,
Üzme sen canını, ayrılıklar kaderimdir,
Kendine iyi bak, canım eyvallah.

Her insan hayatta mutluluk arar,
Kolay olmaz bazen, insanı yorar,
Sinan bu; ha deyince veremez karar,
Taş basar kalbine, durur eyvallah.