Sinan Gündoğ - Babama Mektup 2

Selam ediyom önce, öpüyom elinizden,
Gene yandım tutuştum, hasretinizden,
Çoktandır bir haber, almadım sizden,
Duydum ki keyfiniz iyiymiş, baba.

Duydunmu yeni bir yasa çıkcakmış,
Emeklilik yaşı, yetmiş olcakmış,
Ölmezsek görecez, memur doycakmış,
Memurluk bize göre, değilmiş baba.

Nasılsa sizlere faydam olmadı,
Bu oğlun bir işte tutunamadı,
Diyeceksin belki, adam olmadı,
Benimde kaderim bu imiş baba.

Karacoğlan misali sazımı kırdım,
Kafamı bozdular, bende sıyırdım,
Keşke söz dinleyen, evlat olaydım,
Dedirtmem Sinan'a eğilmiş baba.

Gücüme gidiyo, el, kol bağlamak,
Yakışırmı baba, bize ağlamak,
Gayrı benim işim, vatan savunmak,
Bu oğlun vatana, vurulmuş baba.

Devir bozulmuş gayrı bana batıyo,
Namertler çoğaldı, vatan satıyo, Sanma ki ajanslar, doğruyu anlatıyo,
Bu tezgah çoktan, kurulmuş baba.

Birinin çıkması gerekli öne,
Çıkıp dur demeli, bozuk düzene,
Sana ne deyipte oğluna sövme,
Bu millet hep böyle, kurtulmuş baba.

Sende istemezdin, korkak bir evlat,
Karşı duralım ki kurtulsun devlet,
Geçtim ben canımdan, hakkın helal et,
Oğlanda babaya, çekermiş baba.

Korkma bişey olmaz, küçük oğluna,
Ölürse ne mutlu, vatan uğruna,
Bilirsin kolay ölmek, yakışmaz bana,
Çok şükür sadakamız, verilmiş baba.

Bu yola baş koydum, aklım başımda,
Kafayı yemedim bu genç yaşımda,
Boynum kıldan ince, senin karşında,
Sanmaki bu Sinan, delirmiş baba.

Son verdim mektuba, bu son sözlerle,
Dinleme sen beni, yaşlı gözlerle,
Öptüm elinizden, büyük hasretle,
Unutma her doğan, ölürmüş baba.