Bakışlarındaki o ihanetin yüzüme vurduğunda
Kaygıları beslerimde hep içimde
Gülerken dediklerine de
Tuhaf bir hal alır,susardım
Susmak bir ifade olurmu bilmem; ama ona hep susadım
İçerken bile,susarken gözlerinde
Bana birşeyler olurdu
Artık çok rahat ağlayabilirdim
Çünkü ona susayarak ağladığımda
Öylece toprağa dökülürdü kendisi bir filizi andırırcasına
Üşenip koparamazdım ki onu topraktan
Onun sevgisiyle hep filizi bekledim
Büyüdü
Ve beni benden etti
Bir onüç mayıs günü...